Na temat obozu KL Auschwitz- Birkenau, który „stał się dla świata symbolem terroru, ludobójstwa i Szoa. Utworzony został przez Niemców w połowie 1940 r. na przedmieściach Oświęcimia, włączonego przez nazistów do Trzeciej Rzeszy.” możemy przeczytać wiele ciekawych informacji na stronie muzeum, które powstało na terenie byłego obozu (http://www.auschwitz.org/historia/kl-auschwitz-birkenau/). W celu upamiętnienia tego wydarzenia w naszej szkole, zorganizowałam w bibliotece wystawę 27 publikacji- książek i broszur na temat obozów koncentracyjnych, które pozyskałam z trzech łowickich bibliotek publicznych oraz od osób prywatnych. Równocześnie, zamieściłam na gazetce w bibliotece szkolnej wiersze napisane przez więźniów Oświęcimia wraz z symbolem Amnesty International Polska- świecą owiniętą drutem kolczastym, gdyż przez pięć lat pracowałam społecznie dla tej organizacji i ten symbol stał się bliski mojemu sercu. Przeprowadziłam też kilka lekcji bibliotecznych na temat obozów koncentracyjnych i odbyłam szereg rozmów, jakie rozpoczynałam pytaniami o to jakie skojarzenia budzi wśród młodych ludzi wyrażenie „obóz koncentracyjny” i  czy należy kultywować pamięć o takich miejscach. Na podstawie moich obserwacji, doszłam do wniosku, że pamiętać o obozach koncentracyjnych trzeba, mimo iż jest to „pamięć trudna”, która nas może pokaleczyć, ale innego wyjścia nie ma. Nie można zapomnieć nie tylko o tych, którzy zginęli, bo śmierć niewinnych ludzi jest okrutna i bezsensowna. Przede wszystkim nie można zapomnieć o ich oprawcach. „Chociaż, z logistycznego punktu widzenia komory gazowe był to majstersztyk”, jak stwierdził jeden z uczniów, „co absolutnie nie usprawiedliwia sadyzmu tych, którzy je wymyślili”. Dziś musimy nieść świadectwo prawdy historycznej, o niemieckich obozach koncentracyjnych, by móc zmierzyć się z dniem powszednim.